این غزل بسیار زیبا و پر معنا توسط شاعر آزاده، امیر حسین خوشنویسان ملقب به بیداد خراسانی سروده شده که هر انسانی را مجذوب خود می کند . لازم به ذکر است که «بیداد» بعد از قرائت این غزل متواری شده و سپس مفقود الاثر گردیده است و از سرنوشت او خبری در دست نیست ! گیرم گلاب ناب شما اصل قمصر است اما چه سود حاصل گل های پر پر است شرم از نگاه بلبل بی دل نمی کنید کز هجر گل نوای فغانش به حنجر است از آن زمان که آینه گردان شب شدید آیینه دل از دم دوران مکدر است فردایتان چکیده امروززندگی است امروزتان طلیعه فردای محشر است وقتی که تیغ کینه سر عشق را برید وقتی حدیث درد برایم مکرر است وقتی زچنگ شوم زمان مرگ می چکد وقتی دل سیاه زمین جای گوهر است وقتی بهار وصله ناجور فصل هاست وقتی تبر مدافع حق صنوبر است وقتی به دادگاه عدالت طناب
نظرات
ارسال یک نظر